წიგნი ცოდნის, ინფორმაციის შემცველი ტრადიცული დამწერლობითი საშუალებაა.
წიგნი თავის თავში ინახავს ცოდნას და გამოცდილებას, აზრსა და გრძნობას, სულიერ ღირებულებებს და შემოქმედებით ფანტაზიას როგორც თანამედროვე, ისე წარსული ისტორიული ეპოქებისა.
წიგნში აისახება ადამიანის ინტელექტის ყველა მიღწევები.
წიგნს განსაკუთრებული ბუნება აქვს - ის ინდივიდუალური და იმავე დროს საზოგადოებრივი მოვლენაა.
წიგნის შესახებ სხვადასხვა დროსა და სხვადასხვა ქვეყნების სახელმწიფო მოღვაწეთა, ფილოსოფოსთა, მწერალთა და მეცნიერთა აზრები და ხალხური სიბრძნე შეადგინა და რედაქცია გაუკეთა პოეტმა თეიმურაზ ჯანგულაშვილმა ,,წიგნი... წიგნი... წიგნი..."
საინტერესოა კომპიუტერულ ტექნოლოგიების ეპოქაში ცნობილი ადამიანების შეგონებები წიგნსა და ბიბლიოთეკის შესახებ.

ცოდნის გადაცემის უპირველესი მეთოდი კაცობრიობის ისტორიაში ზეპირი გადაცემა იყო. ძველი ცივილიზებული სახელმწიფოების მეცნიერები ცდილობდნენ ინფორმაციის გადაცემას უფრო სისტემური მეთოდებით — წერილობითი სახით, რამაც პიქტოგრამების, იეროგლიფებისა დაანბანების გაჩენა გამოიწვია. ქაღალდის გაჩენამდე კი ადამიანები წერდნენ ყველაფერზე, რაც ხელთ მოხვდებოდათ — თიხის ფირფიტებზე, კედლებზე, ფოლადის ნაჭრებზე და ხის მერქანზე.

ძველ დროში ჩამოყალიბდა წიგნის კონსტრურების ორგანიზაცია — ფირფიტების ან ფურცლების ერთობლიობა, რომლებიც შეკრული იყო ოზმის ან ბლოკის სახით. XIII საუკუნიდანევროპაში წიგნის საწარმოებლად უკვე ქაღალდს იყენებდნენ.